Depressieve klachten
Michelle (28): "Als ik nu voor een trein zou springen, dan zouden ze me even missen, maar na een tijdje komen ze er wel weer overheen"
Na een paar maanden ging het ineens hard achteruit met mezelf. De foto's van die kerstdagen doen me tot op heden pijn. Ook al had ik alle ingrediënten voor geluk, ik was het simpelweg niet. Ik was niet begripvol als het gaat over suïcide, en vond het allemaal heel erg egoïstisch. Maar nu heb ik het zelf ondervonden en zoiets kun je jezelf dus wel degelijk aandoen. Ik was met mijn gedachten echt niet bezig met de realiteit.
Lees het verhaal van Michelle.
Heidi (34): "Als ik hier naar beneden rijd, dan is alles voorbij”
Het enige waar ik nog plezier uit haalde, waren de honden. Daar ging ik een paar keer per week een stuk mee fietsen langs het kanaal. Totdat ik me realiseerde dat ik ook hier de grip op mijn leven ging verliezen, want bij een bepaalde plek op de fietsroute kreeg ik telkens nare gedachten. ‘Als ik hier naar beneden rijd, dan is alles voorbij’.
Lees het verhaal van Heidi.
Anoniem (32): "Ik heb de depressies als een hel ervaren."
Ik probeerde alles volgens de boekjes te doen. Toen na een week de kraamhulp weg was, bleef ik iedere dag op dezelfde tijd haar in bad doen. Ik verschoonde haar bedje iedere dag en ook het matrasje moest iedere dag luchten. Anderen mochten haar niet aanraken en ik stoorde me dan ook vreselijk aan al het goedbedoelde kraambezoek.
Lees het verhaal van een moeder die anoniem wil blijven.
Ervaringsverhaal Quintra (35): "Volgens anderen moest ik gewoon een knop omzetten."
Na de geboorte van mijn zoon voelde ik beginnende klachten van een postnatale dip opkomen en probeerde daar zo goed mogelijk mee om te gaan. Op de derde dag dat ik daar last van had, werd mijn zoon met hoge koorts in het ziekenhuis opgenomen. Toen had ik al een nacht lang met hem door de stad gezeuld. Ik was uitgeput, mijn zoon was kantje boord en werd opgenomen in een isolatiekamer in een ziekenhuis, met enorm veel stress als gevolg. Toen het herstel in het ziekenhuis langer duurde dan gedacht, stortte ik ineen.
Lees het ERVARINGSverhaal van Quintra.
Quintra (35): "Het was allemaal nieuw, want ik was daarvoor nooit een dag ziek geweest."
Via vrienden en familie vond ik informatie en zocht ik specifiek naar mogelijkheden waar ik me goed bij voelde. Zo ontdekte ik auratherapie. Deze therapie heeft mij het meest geholpen. Vraag me niet waarom, want ik ben doorgaans behoorlijk rationeel, maar ik voelde me gewoon zoveel beter na een sessie. Daarnaast deed ik vaak meditaties en volgde ik online podcasts. Beide herstelmogelijkheden hielpen mij om te ontspannen en om een angstaanval te doorbreken. Dit heeft uiteindelijk geholpen om het gevoel van controle over mezelf terug te krijgen, want dat was ik vrijwel helemaal kwijt. Gesprekken bij een psycholoog en bedrijfsarts waren voor mij ijkpunten en een bevestiging dat het langzaam maar zeker beter met mij ging.
Lees het HERSTELverhaal van Quintra.
Purdy (30): "Wat moet ik met zo'n huilende baby op schoot?"
Haar moeder vraagt waarom Jessy niet bij haar ligt. "Wat moet ik met zo'n huilende baby op schoot?" Bij m’n moeder gaan meteen alle alarmbellen rinkelen en het eerste wat ze doet is Jessy uit bed halen en hem bij mij neerleggen. Als ik hier een foto bij kon plaatsen, zou het er eentje zijn waarop erg duidelijk aan mijn gezicht te zien is dat ik hier absoluut niet van heb genoten.
Lees het verhaal van Purdy.