Diagnostiek
Als stichting vinden we het belangrijk dat jij als moeder een keuze hebt, dus ook in het wel of niet stellen van een diagnose. Soms kan een diagnose meer duidelijkheid geven, zeker wanneer je niet weet wat er met je aan de hand is. Een diagnose kan er helaas ook voor zorgen dat je je beperkt voelt in je doen en laten of dat je je gestigmatiseerd voelt. Lees hier meer over stigma.
Binnen de reguliere zorg is die keuzevrijheid er niet, omdat een behandeling alleen kan plaatsvinden wanneer er een diagnose is gesteld. Het stellen van een juiste diagnose mag alleen door een professional gedaan worden.
Postpartum depressie (PPD) / Postnatale depressie (PND) / Prepartum depressie
Vrouwen kunnen depressieve klachten tijdens de zwangerschap of in de eerste drie maanden na de bevalling ervaren. Ze herkennen zich voornamelijk in de volgende klachten: minder plezier ervaren, verdrietig en leeg voelen, piekeren, problemen hebben met eten en slapen, zichzelf waardeloos voelen, prikkelbaar zijn en een verminderde concentratie. De buitenwereld reageert meestal erg positief op de zwangerschap en het krijgen van een kind, maar bij vrouwen met deze klachten kan dit er toe leiden dat het moeilijk is om te bespreken dat zij niet blij is met haar zwangerschap of haar kindje.
Posttraumatische stressstoornis (PTSS)
Al jaren is bekend dat vrouwen hun bevalling als negatief of traumatisch kunnen ervaren. Daardoor voelen ze zich vaak geïsoleerd. Door de maatschappij wordt dit trauma niet altijd begrepen en bovendien wordt er verwacht dat ze hun bevallingservaring snel verwerken. Vrouwen herkennen zich in verschijnselen zoals het hebben van herbelevingen, nachtmerries of hartkloppingen, het vermijden van prikkels en het ervaren van negatieve gedachten en overmatige waakzaamheid en prikkelbaarheid. Ook kunnen er factoren meespelen waardoor de kans om dit trauma te ontwikkelen, verhoogd is.
Postpartum psychose (PPP) / Kraambedpsychose
Een kraambedpsychose is een zeldzame en ernstige aandoening die snel na de bevalling ontstaat, vaak al binnen een week. Hoewel de kans heel klein is dat vrouwen hiermee te maken krijgen, is de impact ervan enorm. Binnen een paar dagen kunnen de verschijnselen zich aandienen en snel in ernst toenemen. Vaak vindt de vrouw zelf dat er niets aan de hand is, terwijl de omgeving haar ziet veranderen. De meest kenmerkende zijn slaapstoornissen, onrust, prikkelbaarheid, stemmingsverandering, achterdocht, verwardheid en een niet te volgen denkpatroon.
Obsessieve-compulsieve stoornis (OCS/OCD)
Perinatale OCS is geen officiële diagnose, maar een variant van de al bestaande aandoening obsessieve compulsieve stoornis. Perinatale OCS kan verschillende dwanggedachtes (obsessies) betreffen, zoals overmatige bezorgdheid of angst dat je baby iets overkomt. Een moeder heeft last van gedachten over vreselijke dingen - meestal agressief of seksueel van aard - die ze haar baby zou kunnen aandoen. Hier gaat het om de angst dat ze haar kind opzettelijk kwaad doet. Dit treedt voor het eerst op rond de zwangerschap of is een verergering van al bestaande OCS, die niet op de baby gericht is, zoals smetvrees of toename van dwangmatige ordelijkheid.